Kaldığımız yer makete çok çok uzak bikaç günde bir de markete gitmemiz gereliyor.17 haziran gecesi markete gittik yine yürüyerek  ve yorgunluktan öldük.Hiç mi toplu taşıma aracı olmaz ya hiç mi? 1 saat yürümemiz gerekiyor market için ee bir de dönüşü var eline paketleri de alınca…İyi kas yapacağım burda, gerçi hiç fena olmaz burada bir erkekler var of of of adamlar yememiş içmemiş uyumamış gezmemiş kas yapmış herhalde.Çok güzel gözüküyor ya  her seferinde resim çekeyim  diyorum ama onlarla otururken  resim mesim aklıma gelmiyor  tek düşündüğüm bu kasları nasıl yaptıkları :p

Markete giderken bizim kolombiyalı her zamanki gibi peşimizdeydi yolda şarkılar söyledik oynaya oynaya gittik eğlenceliydi baya.Hatta bana özel bir şarkı söyledi  Pasarela-Dalmata sözlerinin anlamını çok merak edyorum çeviri yapmadı bir ara araştıracağım.Koluma bi dövme yaptı Markette de beni sepete koyup gezdirdi sağolsun .Kolombbiyalı market dönüşünde bizi yerlere yatırdı gülmekten.Marketten almışta almış, kasaya geldik biz şoktayız nasıl taşıyacak bunları diye.Meğer  taksiyle gideceğimizi zannediyormuş ama burda öyle kapıda taksi filan beklemez numarasını arayacaksın taksi gelip alacak seni.Biz de numara filan yok olsada taksiye verecek paramız yok.Gelmiş bize diyor ki; siz taşıyın benimle! Oldu canım başka? Biz daha çok taşıyacak olsak kendimize alırız.Çocuk market arabasını aldı daha doğrusu çaldı gidiyor.Götüremeyeceğini anlatmaya çalışıyoruz yok anlamıyor.Biz üç kişi elimizde poşetlerle ,o da market arabasıyla otoparkta yol ortasında durduk çocuğa laf anlatmaya çalışıyoruz.Bir baktık ki arabalar kuyruk olmuş öndeki araba da halimize gülüyor.Güleceğine gideceğimiz yere götürsene görüyosun işte zor durumdayız.Ah benim türk insanım olsaydı… Neyse ki çocuğa market arabasını bıraktırdık.Aldık poşetlerini başladık yürümeye

Amerikaya geldik diye zannetmeyin hep düzgün yollarda geziyoruz.Poşetlerle bayır aşağı kaya kaya indik.Yürüdüğümüz yol pek tekin değil biz de akşam vakti çıkınca iyice saçma sapan bir hal aldı.Arabayla yanımızdan geçerken defalarca laf attılar.Biz de neye güvenerek bilmiyorum 2 kız 2 erkek , ışıklarda oturduk duran arabalardan bizi gideceğimiz yere bırakmalarını istedik ama kimse bizi almadı L tıpış tıpış yürüdük.Kaldığımız yerin tabelasını uzaktan gördüğümüzdeki mutluluğumuzu tarif edemem.